มีบทความหลายอันพูดว่า "คนรุ่นใหม่ซื้อประสบการณ์ก่อนสินทรัพย์"

เด็กเจน Z อยากออกเดินทางมากกว่าซื้อบ้าน จริงๆจะบอกว่าเราเกิดมาเป็นคนเจน Y ที่แหกคอกและมีแนวคิดแบบคนเจน Z ละมั้ง เพราะเราเลือกที่จะออกเดินทาง มากกว่าการเก็บเงินซื้อคอนโด และ บ้านราคาหรู

ย้อนกลับไปเมื่อตอนเรียน รด. พอจะจบปี 3 เราได้เจอเพื่อนต่างโรงเรียนที่จัดพลัดจับผลูต้องมาอยู่ทีมเดียวกันตลอด 3 วัน 2 คืนในเขาชนไก่ ขอสารภารว่าจำไม่ได้ว่านายคนนั้นชื่ออะไร อะสมมุติว่าชื่อ เปี้ยก แล้วกันจะได้เล่าสนุก เราจำคำพูดคำได้คำหนึ่งของเปี้ยกได้ว่า "กับดักมนุษย์เงินเดือน"

นายจะสอบเข้าคณะอะไร เปี้ยกถาม

"เราอยากเข้าวิศวะคอม ถ้าคะแนนถึงนะ"

"พอดีเราชอบอะไรเกี่ยวกับคอม และน่าจะรายได้ดีนะด้วย"

ผมตอบไปด้วยคำตอบที่ไม่คิดอะไร

"เราจะเรียนบริหาร เราไม่อยากเป็นมนุษย์เงินเดือน

เปี้ยกยิงคำพูดแทงใจออกมาหนึ่งดอกพร้อมเล่าต่อ

"เค้าเรียกว่า กับดักมนุษย์เงินเดือน  พอนายเรียนจบ นายก็จะเข้าไปทำงานตามระบบ"

"พอนายทำงาน นายก็จะต้องซื้อรถ ที่ติดกับดักนี้ไป 5 ปีใช่ไหม จากนั้นนายก็จะซื้อบ้านแล้วติดกับดักการผ่อนนี้ไปอีก 30 ปี"

"พอผ่านไป 35 ปี นายก็จะพบว่า ณ อายุ 57 นายไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้ทำสิ่งที่ตัวเองฝันไว้เลย"

เชื่อว่าเปี้ยกไม่ได้คิดเองหรอกแต่อ่านมาจากหนังสือพ่อรวยสอนลูกทั้งหลายทั้งปวง แต่มันเท่ชะมัดเลยว่ะ และตอนนั้นชิวก็ไม่เข้าใจด้วยว่าแล้วเรียนบริหารมันจะดีกว่าวิศวะยังไง คนเรียนบริหารไม่ได้ออกมาเป็นเจ้าของธุรกิจตั้งแต่ DAY1 เปล่าวะ ได้แต่คิดไว้ในใจ ไม่อยากดับฝันเค้า แต่เราว่าแนวคิดเรื่องการไม่ติด "กับดักมนุษย์เงินเดือน" อันนี้เป็นแนวคิดที่ดี เราจะจำไว้ใจก่อนตัดสินใจผ่อนอะไร 555

ผ่านไป 4 ปีจากวันนั้นผมเรียนจบวิศวะคอมพิวเตอร์ จากมหาลัยชั้นนำของประเทศ  ได้เข้าทำงานบริษัทท็อปของประเทศ ตามลำดับชีวิตก็ดำเนินไปตามมาตรฐานของมนุษย์ชาวออฟฟิศไทยทั่วไป แต่ยังไม่ลืมนะว่าความฝันของตัวเองคือการเดินทางรอบโลก  แม้จะเหนื่อยอ่อนขั้นสุดกับรถติด การใช้เวลาเดินทางไปทำงานไปกลับวันละ 3 ชั่วโมง เลยอยากซื้อคอนโดกลางเมืองติดรถไฟฟ้า แล้วผ่อน 30 ปีให้รู้แล้วรู้รอด  แต่ถ้าซื้อนี่คือจะติดกับดักมนุษย์เงินเดือนเลยนะ ก็เลยไม่ซื้อ ทนไปก่อน 555

ผ่านไปอีก 2 ปีก็ได้เวลาทำตามกระแสสังคมต่ออีกรอบ เรียนจบวิศวะ แล้วก็ต้องต่อโท MBA ไงเพื่อน เป็นเส้นทางที่ทุกคนทำกัน วันหนึ่งเราจะโตไปเป็นผู้บริหารขององค์กร ไหนๆก่อนจะเรียนโทเลยตัดสินใจไปเที่ยวต่างประเทศสักรอบแล้ว เฮ้ย มันใช่มากกกกกกกกก นี่แหละสิ่งที่ตามหาและใฝ่ฝันมาทั้งชีวิต  จากนั้นเรายอมรับว่าเราเป็นคนเสพติดการเดินทางอย่างจริงจัง 

ในระหว่างที่ทำงานประจำและเรียนป.โท ไปด้วย ก็ยังหาเวลาไปเที่ยวจนได้ ผ่านไปอีก 2 ปีจากครั้งแรกเราออกเดินทางไปกว่า 10 ประเทศ เราได้รู้ว่าถ้าความฝันมันมี และ ความตั้งใจเรามีมากพอ มันไม่มีอะไรหรอกที่เป็นไปไม่ได้ เราเริ่มลองมองหาอาชีพที่ทำให้เราทำงานได้ด้วยและได้เที่ยวด้วย เราเคยลองไปสอบนักบิน แต่ก็ไม่ได้  เคยคิดจะเป็นสจ๊วตด้วยนะแต่คิดว่าเออมันอาจจะไม่ใช่แนวเลยไม่ได้ไปสมัคร สุดท้ายมาจบที่การเป็น Travel blogger แทนน่าจะใช่สุดเพราะเราชอบเที่ยวชอบถ่ายรูป

จนวันนั้น ถึงวันนี้ เส้นทางชีวิตของชิวเปลี่ยนไปเยอะมากแบบที่คาดไม่ถึง จากการใช้ชีวิตวิ่งตามความฝัน  เราลาออกจากการทำงานประจำมาท่องเที่ยว เราได้ทำงานสิ่งที่เรารัก  เราทำความฝันของตัวเองสำเร็จตั้งแต่วัย 30 ปี  เราได้ไปเที่ยวแล้ว 60 ประเทศทั่วโลก ทุกประเทศยอดฮิตทุกประเทศในฝันเราได้ไปมาครบแล้ว ไม่ว่าจะดูแสงเหนือที่ไอซ์แลนด์ ขึ้นบอลลูนที่คัปปาโดเกีย ล่องเรือในแม่น้ำไนล์ที่ประเทศอียิปต์ หรือจะเป็นขับรถเที่ยวที่นิวซีแลนด์ จะพูดว่า "เที่ยวรอบโลก" เราทำสำเร็จแล้วก็ได้แหละ 

เป้าหมายถัดไปก็คือ "เที่ยวทั่วโลก" เพราะยังมีประเทศอีกมากมายบนโลกใบนี้ที่อาจไม่เด่นไม่ดัง แต่ทุกประเทศมีเสน่ห์ของมันและเราอยากไปให้ทั่ว จริงๆนะ เราเชื่อว่าคนที่ได้อ่านบทความนี้คงรับรู้ได้ถึงพลังที่เราส่งให้ ไม่ว่าคุณจะมีความฝันจะทำอะไรในชีวิตถ้าคุณทำมันด้วยความตั้งใจจริงๆเราเชื่อว่าคุณจะทำสำเร็จ

ยังไม่หมดนะ 
ยังมีเรื่องเล่าการเดินทางของ Blogger ชื่อดังอีกกว่า 20 pages แน่ะ
ทั้ง สายท่องเที่ยว สายกิน สายช้อป สายแฟมมิลี่ สายติดแฟน หรือ ไร้สาย หลากหลายรูปแบบมากด้วยประสบการณ์ที่น่าประทับใจ
และ ตัวตนของพวกเค้าที่เพื่อนๆ ยังไม่รู้จัก 
แล้วเพื่อนๆ จะพบแรงบันดาลใจในการสร้างประสบการณ์การเดินทางของตัวเราเอง 
คลิกเลย!